DÜNYÂDA ÇOK AĞLAYAN ÂHİRETTE ÇOK GÜLER
Müslüman, çok gülmez. Zîrâ çok gülmek kalbi öldürür. Allâhü Teâlâ (meâlen) "... Az gülsünler ve çok ağlasınlar." (Tevbe Sûresi, âyet 82) buyurmuştur.
Peygamber Efendimiz (s.a.v.) konuşup gülen bir topluluk görünce durdu ve 'Lezzetleri yıkanı çokça hatırlayınız. Böyle yaparsanız o sizi günahlardan men eder.' buyurdu. 'Lezzetleri yıkan nedir?' diye sorulunca 'Olüm'dür, buyurdular.
Peygamber Efendimiz (s.a.v.) "Çok gülmek kalbi öldürür ye mü'minin izzetini yok eder." buyurmuştur.
Hz. Ömer (r.a.) "Çok gülenin heybeti az olur. Çok şaka yapan da küçük görülür." buyurdu.
Hz. Avf (r.a.) 'Peygamber Efendimiz (s.a.v.) gülmez, fakat tebessüm ederdi. Sâdece mübarek dişleri görünürdü, gülme sesi de duyulmazdı.' buyurmuştur.
Dünyâda çok gülen âhirette çok ağlar. Dünyâda çok ağlayan da âhirette çok güler.
Mûsâ (a.s.) Hızır (a.s.)'dan ayrılacağı zaman Hızır (a.s.) "Münâkaşacı olmaktan sakın. Bir yere ancak ihtiyâcın varsa git. Gülünecek bir şey olmadan da gülme. Ey Imrâri'ın oğlu (Mûsâ), hatâlarına da ağla." buyurdu.
ASHABININ (R.A.) RESÜLULLÂH'A (S.A.V.) SEVGİSİ
Ashâb-ı kiramdan Zeyd bin Desinne (r.a.) Recî1 serlyye-sinde esîr olmuştu. Safvân bin Ümeyye, Bedlr'de öldürdüğü İki oğluna bedel olmak üzere onu satın aldı ve öldürmek üzere kölesi Nastâs'a teslim etti. Nastâs ve Mekke'den bir kısım halk onu Tenîm denilen yere çıkardılar. Bu sırada Ebû Süfyân, Zeyd bin Desinne (r.a.)'a: "Allah için bana söyle, şu anda Muhammed'in senin yerinde burada olmasını ve onun boynunu vurmamızı; senin de ailen arasında olmanı arzu etmez misin?" dedi. Zeyd bin Desinne (r.a.), "Şu anda onu bir dikenin bile rahatsız etmesine razı değilim." deyince, Ebû Süfyân, "Ben ashabının Muhammed'i sevdiği kadar kimsenin kimseyi sevdiğini görmedim." dedi. Sonra Nastâs onu şehîd etti. (Radıyallâhü anhü) | 
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder