İMÂM-I ŞAFİÎ'DEN (R.H.) HİKMETLER
Ebû Abdullah Muhammed İbn-i İdrîs (r.h.), İslâm âleminin kendisi ile övündüğü pek büyük bir müctehiddir. Dört hak mezhebden, Şafiî mezhebinin kurucusudur. Büyük dedesi Şafiî (r.a.) gençliğinde Resulü Ekrem (s.a.v.)'in sahabesinden olmakla şereflenmiştir. Onun babası Sâib de (r.a.) Bedir gazvesinde İslâmiyet'i kabul etmiş muhterem bir sahabîdir. Annesi, Hz. Hüseyin (r.a.) Efendimiz'in torunu Abdullah'ın kızı Fâtıma'dır.
İmam Şafiî Hazretleri, hicri 150 târihinde doğmuş, 204 senesinde Mısır'da vefat etmiştir. Mübarek kabri daimî ziyâretgâhtır. (Rahmetullâhi aleyh)
İmam Şafiî buyurdular:
• Dünyâ ve âhiretin hayrı beş şeydedir:
Nefis zenginliği,
İnsanlardan ezayı gidermek,
Helâl kazanç,
Haya ve Allah korkusu ile giyilen ve Allah'ın izni ile maddî, manevî ayıbdan, fenalıktan, zarardan ve helak
ten koruyacak takvaya bürünmek
Her hâlde (her yerde ve her zaman) Allâhü Teâ-lâ'ya tevekkül etmek.
Kim Allâhü Teâlâ'nın kalbini şerh edip nûrlandırmasını severse, faydasız söz söylemeyi ve günah işlemeyi terk etsin, isyandan sakınsın ve kendisi ile Rabbi arasında gizli bir amel hazînesi olursa Allâhü Teâlâ onu başka şeylerden alıkoyacak bir ilim verir.
Lüzumsuz ve faydasız söz söyleme. Zîrâ söylediğin söz sana sâhib olur, artık sen ona sâhib olamazsın.
Bütün gayretinle insanları razı etmeye çalışsan yine edemezsin. Öyle ise niyetini ve amelini ihlâslı (Allah
için) yap.
Muhakkak gözün görmekte nasıl bir hududu varsa aklın da (idrakte anlamada) öyle bir hududu vardır.
| 
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder