MANZUM MENKIBE – HİCRET
Peygamber efendimiz, düşmanların şerrinden,
Hicret maksadı ile, çıktı Mekke şehrinden.
Medîneli müminler, duyunca bu haberi,
Sevinçle beklediler, Sevgili Peygamberi
Bütün Medîneliler, yaşlı genç, kadın erkek,
Gözlerini ümitle çöl ufkuna dikerek,
Gözcü"ler koydular ki, geleceği yollara,
Teşrifini, ânında haber versin onlara.
Büyük sabırsızlıkla, beklerken böyle onlar,
Bir ara; "Geliyorlar!", diye bir ses duydular.
O noktaya dikkatle, baktığında her biri,
Gördüler tâ uzakta, Resûfle Ebû Bekr'i.
"Resûlullah göründü, işte geliyor!" diye,
Büyük müjde, bir anda yayıldı Medine'ye.
Kadın-erkek, yaşlı-genç, sevindiler, coştular,
Karşılamak üzere, Ona doâru koştular.
O gün "Tekbîr" sesleri, çıkıyordu oöklere,
Ve sevinç gözyaşları, akıyordu yerlere.
Benzeri Görülmemiş "Bayram" yaşanıyordu,
Herkes, hep bir ağızdan, şunları söylüyordu:
"Seniyyetül vedâ'dan, ay doğdu üstümüze,
Bu, ne büyük bir devlet, hamd olsun Rabbimize
Hoş geldin şehrimize, ey Allahın Habîbi.
Bize, daha sevinçli gün olmaz bunun gibi.
" Resûlullah bakarak, onların ahvâline, Buyurdu ki:
"Deveyi, koyun kendi hâline!" Bıraktılar deveyi, meraklandılar ancak,
O anda Müslümanlar, merak ederdi ki hep:
"Resul, kimin evine teşrif eder ki acep?" Ki,
"Deve hangi evin, kapısında duracak?
Deve, Ebû Eyyûb'ün, evi önüne kadar,
Y.ürüyüp, tam o eve, gelince kıldı karar.
Hâlid îbni Zeyd koşup, huzuruna gelerek,
Evini, eli ile, Resule göstererek,
Dedi ki: "işte evim. işte şu da kapısı, B
uyur yâ Resûlallah, hazırflır içerisi.
Resule mihmandarlık, ne saadet, ne nimet,
Ogün Eyyûb Sultan'a nasip oldu bu devlet | 
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder