ŞİİR ... BENİMLE YÜRÜYENE
Yolcu, keder çekme ki bu diyara düşenin,
Yolunda otlar biter, mezarında çiçekler.
Karaltılar belirir başında her köşenin,
Her geçidin ucunda bir gözü kanlı bekler.
Varsın, tan ağarmadan kumral saçın ağarsın,
Sen sonu Cennet olan yolundan dönme varsın,
Yolunu kesmek için zincirini koparsın,
Dokuz yıl artığınla beslediğin köpekler.
Faruk Nafiz Çamlıbel
GUNUN TARİHİ ---TİMUR HÂNIN VEFATI
Timur Hân, tarihin en büyük cihangirlerindendir. 1336'da Keş kasabasında doğdu. İyi bir eğitim gören Timur Han, 1370'te Mâve-râünnehr'e tek başına hâkim oldu ve Semerkand'da tahta çıktı.
Çin'e ve Delhi'ye kadar bütün Asya'yı; Irak, Suriye ve İzmir'e kadar Anadolu'yu aldı. Çin'e sefere giderken 20 Şubat 1405rte vefat etti. Kabri Şemerkand'dadır. İlim sahibi, büyük bir hükümdardı. Pek çok medrese ve kütüphane yaptırdı.
1. CEMRE HAVAYA DÜŞÜYOR
Cemre, ilkbahara doğru, önce havada, sonra suda, nihayet toprakta yedişer gün aralıklarla meydana gelen bir sıcaklık yükselişidir. Cemre yanmış kömür parçası, kor anlamına gelir.
Cemrelerin düşmesi Kasım Günleri'ne göre olur. I. Cemre, Kasım'ın 105'inde (20 Şu-bat'ta) havaya, II. Cemre 112'sinde (27 Şubat'ta) suya, III. Cemre, 119'unda (6 Mart'ta) toprağa düşer. Bugün Kasım'ın 105 i, yani I. Cemre'nin havaya düştüğü gündür. Cemreler, havaların ısınmaya başladığının ve kışın soğuk günlerini, arkada bırakmak üzere olduğumuzun müjdecisidir.
|
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder