İMAMI AZAM EBÛ HANİFE
Ehl-i sünnetin amelde 4 hak mezhebinden biri olan Hanefî Mezhebinin kurucusudur. Mutlak müctehiddir. İsmi Numan'dır. Babası Sabit Hazret-ı Ali ile görüşmüş, zürriyeti için duâ almıştır. Ebû Hanıfe, hakiki Müslümanların babası demektir. Yoksa Hanife isimli bir kızı yoktur. Hicrî (80-150) milâdî (699-767) seneleri arasında Küfe ve Bağdat'ta yaşadı. Bağdat'ta şehit edildi.
Hanefî mezhebi Osmanlı Devleti zamanında her yere yayıldı. Bugün Müslümanların yarıdan fazlası Hanefî Mezhebi'ne göre ibâdet etmektedirler. Imâm-ı Azam'a bir mesele sorulduğu zaman çıkardığı hükmü üstadlarına söylerdi. Hepsi tasdik etmedikçe cevabını bildirmezdi. Küfe Câmisi'nde ders verirken bin talebesi her dersinde bulunurdu. Bir meseleye cevap bulunca talebelerine söylerdi. Hepsi uygun görürlerse; "Elhamdülillah" diyerek talebelerine; "Bunu yazınız!" buyururdu.
Birgün İmâm-ı Âzam, uyurken odasında,
Resûl-i müctebâyı, görmüştü rüyasında.
Peygamber-i zişânın, girip nurlu kabrine,
Sevgiyle sarılmıştı, mübarek bedenine.
Gidip İbni Sirin'e, anlattı rüyasını,
Ve sordu bu rüyanın, tabir ve mânâsını.
Zira o, tabiinden, çok âlim birisiydi,
Şirin devrin tanınmış, rüya tabircisiydi.
Dedi: Sen yapamazsın, böyle bir iddiayı,
Ancak Ebû Hanife, görür böyle rüyayı."
Cevaben buyurdu ki: “Ebû Hanife benim”
Dedi ki: "Aç sırtını, öyle ise göreyim!"
Peki deyip mübarek, sırtını açtı heman,
Bakınca bir "Ben" gördü, "Ah" inandı o zaman
|
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder