"ALLAH'TAN ÜMİD KESMEYİNİZ'
Hz. İbrahim (a.s.), Hacer validemizle evlenip ondan Hz. İsmail doğduktan sonra, Allâhü Teâlâ ona Hz. Ha-cer'le Hz. İsmail'i Mekke'ye götürmesini emretti. Şam'dan çıkıp Mekke'ye geldiler. Hz. İbrahim onları bir ağacın altına bıraktı. Yanlarına da biraz hurma ile bir kırba dolusu su bırakıp Şam'a döndü.
Hz. Hacer, İsmail aleyhisselamı emziriyor ve kırbadaki sudan ona da içiriyordu. Kırbadaki su tükenince, hem kendisi, hem de İsmail (a.s.) susadılar, Hz. Ha-cer'in sütü de kesildi. İsmail (a.s.) şiddetle acıkmıştı. Hz. Hacer; oğlunun açlıktan, susuzluktan kıvranıp durduğunu görünce onun ölmesinden korkup tasalanmıştı.
Hz. Hacer, ciğerparesini Harem'e bırakıp, su aramak için tepeden tepeye koşmuştu. Bu sırada Cenâb-ı Allah inayet buyurup zemzem suyunu çıkarmıştı.
Bu suretle şunu göstermiş idi ki, Allâhü Teâlâ dünyada sevdiklerini bazı sıkıntılara uğratırsa da kendisine duâ ve ilticadan ayrılmayan ve bütün gücünü sarf ederek sabır ve sebat edenlere derhal ve kısa zamanda ferah ve kurtuluş ihsan eder. İşte buna alâmet olmak üzere Hac'da Safa ile Merve'yi yani bu iki mekân arasında sa'yi; koşmayı kıyamete kadar vâcib kılmıştır.
Müslümanlar böyle biraz korku, açlık, vesâir zorluk ve musibetlerle imtihan olundukları zaman ümitsizliğe düşmemeli ve müjdeli sabra ermek için çalışmalıdırlar. | 
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder