İMÂM AHMED BİN HANBEL (R.H.)
Amelde dört hak mezhepten Hanbelî mezhebinin imamıdır. Büyük bir müfessir, yüksek bir muhaddistir. H. 164 (M. 780/781) tarihinde doğmuş, H. 241 (M. 855 / 856) senesinde Bağdat'ta vefat etmiştir.
"Rütbelerin en üstünü ilim rütbesidir." Hadîs-i şerifinin tâm misâli olan Hz. İmam, güzel ahlâk ve âdabın en güzel numunesi idi. Ahlâkının faziletine dâir çok kitaplar yazılmıştır. Ahlâkı güzel idi ve ahlâkı güzel olanları) severdi. '
Doğruluktan asla ayrılmaz, bütün dünyâyı verseler yalan söylemez, zerre kadar kul hakkına tecâvüz etmezdi.
Nerede fakir ve hasta bir adam işitmiş olsa derhal ziyaretine giderdi.
Hilâl bin el-Alâ diyor ki: İmâm Ahmed bin Hanbel'in çeşitli ilimlerde harikulade vukufu vardı. Elli sene kadar sohbetiyle müşerref oldum. Övünerek söz söylediğini işitmedim. Hatta bir gün "Yâ imam, ahmak kimdir?" diye sordular "Kendini medhedendir." buyurdu.
İlim tahsiline rağbetleri çok olduğundan malûmatını artırmak veya bir meseleyi incelemek üzere Basra, Küfe, Şam, Yemen taraflarına gitmişler ve Mekke-i Müker-reme ve Medîne-i Münevvere'yi ziyaret etmişlerdi.
İlim tahsili uğrunda her türlü meşakkati, zorluğu göze alırlardı. Bir kitabı istinsah etmek (yazmak) ve bir meseleyi halletmek için uzak mesafelere gittikleri çok olmuştur.
Çok, zekî idi. Bir meseleyi ezberlemiş olsa bir daha unutmazdı.
El-Müsned isimli eserinde otuz bin kadar hadîs-i şerîf vardır. En küçük bidat sahibinden ve Hz. Muâ-viye'yi (r.a.) kötüleyenden hadîs rivayet etmezdi.
Vefatında cenazesi çok büyük bir kalabalık tarafından kaldırıldı. İzdihamdan üç gün cenaze namazı kılındı. Bağdad'da defnolunmuştur. Rahmetullâhi aleyh.
|
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder